اخلاق ناصری

آدمی باید بسیار نگوید و سخن دیگری به سخن خود قطع نکند و هرکه حکایتی یا روایتی کند و او بر آن واقف باشد،وقوف خود بر آن اظهار نکند،تا آنکس آن سخن به اتمام رساند و چیزی را که غیر از او پرسند،جواب نگوید.اگر سوال از جماعتی کنند که او داخل آن جماعت بود،بر ایشان سبقت ننماید و اگر کسی به جواب مشغول شود و او بهتر جوابی از آن قادر بود،صبرکند تا آن سخن تمام شود،پس جواب خود بگوید بر وجهی که در متقدم طعن نکند و در محاوراتی که به حضور او میان دو کس رود،خوض ننماید و اگر از او پوشیده دارند،استراق سمع نکند و تااو را باخود در
آن مشارکت ندهند،مداخلت نکند.

اخلاق ناصری،خواجه نصیرالدین توسی