باران . . .

باران می بارد ...

                       صدای چک چک قطره ها

                        میزند ضربه ها

                          بر این دل بی دوا

میهن.......!

چون شکر:شیرین و،چون گوهر:زبان پارسی ست

 

فارسی،فرهنگی و آیین و نشان پارسی ست

 

آنچه از توفان و از باران نمی یابد گزند

 

کاخ فردوسی،خدای شاعران پارسی ست

 

بر سر یاران افغان و بلوچ آذری

 

شاخ پر بار زبان پرتوان پارسی ست

 

وحدت کرد و لر و تاجیک در ایران زمین

 

از زبان مشترک با دودمان پارسی ست

 

گرچه گوید همدلی از همزبانی خوشتر است

 

این زبان حبل المتین همدلان پارسی ست

 

این زبان مادری همچون نشانی از پدر

 

خار چشم ناتوان دشمنان پارسی ست

 

واژگانش در هجوم گویش بیگانگان

 

پاسدار گویش گویندگان پارسی ست

 

در بهارستان میهن،صد نگارستان بپاست

 

جای جای خاک پایش بوستان پارسی ست

 

چون سه رنگ پرچم سبز و سپید و سرخ ما

 

جایگاهش قلب مردان و زنان پارسی ست

 

خانه ی ایرانیان پاینده و جاوید باد

"دکتر شاهین سپنتا"

شاه جهانم کوروش!

تو را این دل سراییست خالصانه..................تویی شاه جهانم عاشقانه

تو با اسب سیاه خود فکندی............................تمام خاک دنیا فاتحانه

بود تنها یگان دستی به شمشیر...........که گیرد دست دشمن را نشانه

چه گویم از سپاه و ارتش تو......................که شد تا قلب یونان آن روانه

اگر مانده کنون این نام ایران...................ببوسد دست شاهش عاجزانه

منم سرباز تو شاه جهانم............................به کردارت به پندارت یگانه

همی گفتار تو گفتار نیک است..................تو دادی درس عدل و عادلانه

قسم خوردم به نامت آریایی.......................تویی حافظ خاکت هر زمانه

زنم فریاد و گویم نام کوروش............................ بود تنها سوار جاودانه