روزی روزگاری...

  

    گنجشک به خدا گفت : « لانه ی کوچکی داشتم،آرامگاه خستگی ام،سرپناه بی کسی ام، طوفان تو آن را  از من گرفت.»

خدا گفت :

   « ماری در راه لانه ات بود،تو خواب بودی، باد را گفتم لانه ات را واژگون کند،آنگاه تو از کمین مار پر گشودی!!!

چه بسیــــــار بلا ها که از تو بواسطه ی محبتم دور کردم و تو ندانسته به دشمنی با من برخاستی!»

برداشت و نتیجه:

    ما هم مثل همین گنجشک هستیم، بعضی اوقات در خواب غفلت بسر میبریم و مار زهردار زندگی هر لحظه به ما نزدیک میشود تا بلایی خانمان سوز را بر سر ما بیاورد،اما خداوند به واسطه ی محبتش،این مار خطرناک را از زندگی ما دور میکند،اما این دور کردن شاید هم ضرری برساند اما ممکن بود که بدتر از آن هم بشود و این مار خطرناک، بلایی خانمان سوز بر سر ما می آورد.

       بیاییم به اتفاقات خوب و بد (مخصوصا بد) زندگیمان نگاهی بیندازیم،کمی فکر کنیم و ببینیم اگر اتفاقی یا حادثه سبب رنجور شدن ما شده است،میتواند فایده ای هم برای ما داشته باشد؟ آن موقع هست که دیگر یقه ی خدای بزرگــــــــــــ را نمیگیریم و بی دلیل به او نمیگوییم، خدایا چرا چرا چرا؟

«بیاییم مانند گنجشک نباشیم و بخاطر محبتی که خداوند(هرچند غیرظاهری) در قبال ما میکند، به دشمنی او نپردازیم،که او همواره بخشنده و مهربان است!»

تگ ها : خدا,گنجشک,خدا و گنجشک,حکمت خدا,محبت خدا,خداوند بزرگ